De dood

Leraar: Wij weten dat er in deze maatschappij een taboe bestaat over de dood, over doodgaan. Mensen zien het als iets wat onherroepelijk is, maar het is alleen maar onherroepelijk voor de mantel.
Er vindt namelijk een verschuiving plaats in de beleving, in het kijken. Stel, u bent in een kamer: op het moment dat u afscheid neemt van het lichaam, ziet u in die kamer opeens allerlei kleuren, ziet u opeens allerlei trillingen die u voorheen als mens niet kon zien, want de perceptie, de hele manier van waarneming is veranderd. Daarbij wordt er een groot gevoel van vrijheid ervaren.

Zolang een mens zich identificeert met zijn lichaam, ook denkt dat hij het lichaam is, ervaart hij het nog niet als knellend: maar wanneer een mens zich bewust wordt van zijn eigen wezen, ervaart hij dat het lichaam hem belemmert in zijn mogelijkheden.

De mogelijkheden die een volbewuste heeft zijn legio maar wordt daarin belemmerd door zijn lichaam. 
Als ik u vertel dat wanneer een volbewust wezen op reis gaat, het lichaam verlaat en dan in een oogwenk aan de andere kant van de wereld is, is dat iets wat in het lichaam niet zal lukken. Dat is in de stof een hele lange reis.
De volbewuste blijft in zo'n situatie wel verbonden met zijn stoffelijk lichaam via de levenslijn en het ether-element heeft zich niet teruggetrokken uit het lichaam.

De ervaringen die een entiteit opdoet op het moment dat hij uit zijn lichaam is gegleden, zijn te vergelijken met de volbewuste die op reis gaat, alleen heeft bij deze mens het ether-element zich wel teruggetrokken uit het lichaam en kan hij niet meer terugkeren. 
Bij iemand die overleden is, zegt men ook dat het lichaam ontzield is. Er mist iets in dat lichaam, maar wat men mist is alleen het ether-element dat verdwenen is.

De angst die samenhangt met het doodgaan heeft vooral te maken met het niet-weten.
Juist het niet weten wat er gaat gebeuren, boezemt mensen angst in.
Daarom wil ik even een tipje van de sluier oplichten en u vertellen dat daar niets angstig aan is: integendeel, er wordt een groot gevoel van vrijheid ervaren als het wezen uit het lichaam glijdt en overgaat naar de Wereld van de Wijsheid.

Angst weerhoudt de mens om rustig de overgang te maken. Als de omgeving hier veel moeite mee heeft en huilend om de stervende heen staat, dan kan diegene zich laten leiden door de energieën die daar in die kamer aanwezig zijn.
Want hoe vaak gebeurt het niet dat u hoort, ook van mensen in uw omgeving, dat er soms een lange strijd vooraf gaat aan het sterven, doordat de mens zich vastklampt aan alles wat bij de stof hoort.
Dat belemmert de mens om rustig het overgaan te ervaren.

Het betekent dat deze mens het zichzelf heel moeilijk maakt, want angst, daar hebben we het al vaker over gehad, wordt alleen maar veroorzaakt door beelden uit de denkkap. Meer is het niet.
En de denkkap blijft achter, die weet helemaal niet wat het betekent om dood te gaan.
Wanneer de mens vanuit een angst deze oversteek maakt, dan zien wij dat de entiteit veel langer in
verwarring blijft en veel problemen tegenkomt bij het zich oriënteren in de geestelijke wereld.

Ieder wezen weet in welke trilling het hoort.
En daarom is het belangrijk dat mensen rustig over kunnen gaan, waardoor ze sneller in de trillingensfeer zijn waarin ze thuishoren.
Als een mens bijvoorbeeld in de blauwe trilling zit en hij gaat rustig over, dan is de aantrekkingskracht van de blauwe trilling voor hem groot en zit hij in no time in de laag waar hij hoort.
Maar als een mens in de blauwe trilling door angst wordt beheerst, een strijd aangaat, zich vastklampt aan de stof, en die angst komt voort uit de oranje trilling, dan voelt de entiteit op het moment van overgaan niet direct de aantrekkingskracht van de blauwe trilling, want de oranje trilling trekt aan hem.

Wij hopen dat ieder van u zo ver komt dat u zingend bij ons binnenstapt, want dat heeft als voordeel dat u heel snel op de plek bent waar u thuishoort.
Als iemand aan het eind van zijn stoffelijk leven is, kunt u deze persoon begeleiden op een gezellige, rustige manier.
Maak grapjes aan het sterfbed, opdat de stervende dan glimlachend zijn laatste adem kan uitblazen; dat helpt hem in zijn voortgang.
U hoeft geen hoempapa-orkest in te huren, maar een zacht muziekje waar hij van houdt, helpt al om een gemoedstoestand te creëren waarin een mens rustig kan overgaan.

Ik kan doodgaan alleen maar uitleggen als het glijden uit de mantel. Uw eigen wezen blijft bestaan en u neemt uw eigen stoffelijk bewustzijn mee als een soort omslagdoek.
Dus voor de mens die overlijdt vindt er alleen een verschuiving plaats, maar zal hij het niet herkennen als doodgaan.
U kunt zich ook niet voorbereiden op het doodgaan.
Het enige dat een mens voor zichzelf kan doen is contact maken met wie hij werkelijk is.
Wetende dat zijn wezen thuishoort in de Wereld van de Wijsheid en dus weer terug naar huis gaat.

 

Dit is een gedeelte van een les over de dood uit het boek Wijsheden.